Afgelopen woensdag (19 februari) stond er iets bijzonders op de planning. Ik had een kleine twee weken eerder namelijk een kaartje gekocht voor een concert van hardstyle DJ Sefa. In de kerk. In Heusden. Een evenement waar ik al even vanaf wist, ook omdat Sven en zijn buurvrouw Ciska daar al eerder kaartjes voor hadden gescoord.
Zelf twijfelde ik aanvankelijk erg. Want ten eerste staat hardstyle niet per definitie in mijn top drie (of zelfs top tien) van favoriete muziekstijlen, had ik wérkelijk nog nooit van Sefa gehoord en is veertig euro ook best wel een klap geld als je van een uitkering leeft. Toch ging ik uiteindelijk overstag. Door nieuwsgierigheid en door stukjes van interviews en ‘kerk versies’ van zijn muziek die ik hoorde en zag.
Meer over wie en wat Sefa is, kun je lezen op deze Wikipedia-pagina (scheelt mij weer een berg typen) en de gesprekken die hij had met diverse predikanten, zijn ook echt een aanrader om eens op je gemak eens voor te gaan zitten. Vandaag stond er trouwens ook een artikel over hem en zijn ‘kerkconcerten’ in het Algemeen Dagblad (premium artikel).
Sefa dus, in de kerk. Het concert zou om 20:00 uur beginnen, de kerkdeuren gingen vanaf 19:15 uur open en geadviseerd werd om er al wat vroeger te zijn. Volgens mijn moeder, die toevallig ook die avond in Heusden was voor een etentje met een vriendin, liepen rond 17:00 uur de eerste mensen al het kerkpad op!
Eenmaal binnen in de kerk, was het eerste wat me opviel, de lichteffecten die werden weerkaatst op de onder normale omstandigheden al indrukwekkende dakspanten. De vertrouwde kandelaars waren uit, evenals de beamers. Het gebouw werd slechts verlicht door diverse gekleurde schijnwerpers en spots, het geheel opgeluisterd door een mystieke mist afkomstig uit een rookmachine.
Buiten de bijzondere setting om, leek het begin haast een beetje op de start van een reguliere kerkdienst. Mensen die, eenmaal in de kerkbank geschoven, op gedempte toon nog wat met elkaar praatten, terwijl op de achtergrond het imposante Lohman orgel te horen was. Dit keer overigens met Sefa’s eigen organist, die duidelijk ook wel raad wist met dit indrukwekkende instrument.
Iedereen kreeg overigens bij binnenkomst een boekje, waar het hele programma in stond en ook de teksten bij de diverse muziekstukken en liederen. Een deel was gecomponeerd door Sefa zelf, afgewisseld met psalmen, ware het wel met een ‘Sefa-sausje’ overgoten. Een sfeer van nieuwsgierigheid, prikkeling en afwachting gonsde door het kerkgebouw als een echo.
Maar hoe omschrijf je iets ‘op papier’, wat eigenlijk niet eens samen te vatten is in woorden? De muziek was harmonisch, melodisch, deels elektronisch, inspirerend, soms haast hypnotiserend, een tikje mysterieus en zonder meer adembenemend.
Sefa achter de vleugel, dit keer geen USB-stickje in een draaitafel. Omringd door onder meer een cellist, trompettist, zelfs een man met elektrisch gitaar en een voltallig koor. Het was er allemaal en ondanks de tegenstrijdigheid der dingen, klopte ’t plaatje. Niet alleen zoek je een cello niet echt bij elektronische muziek, ook zoek je een dj van hardstyle muziek niet zomaar in een kerk. Maar het klopte. Het vormde een eenheid.
En dat maakt, zonder dat je ’t eigenlijk uit hoeft te spreken dat het thema verbinding dan een soort van centraal komt te staan op zo’n avond. Dat tegenstrijdigheden niet per definitie iets slechts of negatiefs hoeven te betekenen.
Dat sommige dingen, hoe ver ze ook uit elkaar lijken te staan, soms juist enorm goed samen kunnen gaan. Dat het gaat om beleving en hoe je ergens op een juiste manier mee omgaat. Een balans vinden. In dit geval letterlijk in de muziek, in algemene zin in het leven. En dat je je daarin door je geloof in God kunt laten begeleiden.
Dat vond ik er ook zo mooi aan, dat zo’n jongen als Sefa dankzij zijn muziek, die voor een grote groep toch vrij ontoegankelijk is, toch weet te verbinden. Ik zag een paar typische ‘gabbers’ in de kerk, maar ook ouderen die zonder enig zuur gezicht de ’toegift’ aanhoorden, wat toch écht niets anders was dan keiharde stampende hardcore. Om voor mezelf te spreken, zou ik nóóit naar een optreden van een hardstyle dj zijn gegaan, maar dit was in ‘mijn’ kerk en het beloofde iets bijzonders te worden.
En dát, kan ik volledig beamen! Ik heb oprecht genoten van deze avond.
