Ik loop inmiddels echt gruwelijk achter met bloggen over dingen die ik het vermelden waar vond, maar je zult altijd zien dat er iets tussen komt. Eerst had ik het superdruk, vervolgens kreeg ik buikgriep. Gelukkig heb ik daar maar een paar dagen echt goed last van gehad, maar het is nog steeds niet helemaal weg.

Vandaag in elk geval een terugblik op het sneeuwklokjesweekend in het Duyls Bos, inmiddels alweer bijna twee weken geleden. Ja, mensen. De tijd vliegt. Ik weet nog dat ik er vorig jaar ook geweest was. Rond die tijd had ik nog moeite met spontaan ergens naartoe gaan. Bang dat ik me slechter zou gaan voelen en dan niet zomaar weer naar huis kunnen. Dat bezoekje was toen nog een hele overwinning.

Dit keer was ’t wel gepland, al zat er uiteindelijk toch nog een vrij spontaan onderdeel in het geheel. Ik was namelijk zaterdag gegaan en toen viel het weer helaas nogal tegen. Het was droog, maar het zonnetje bleef weg en bij het fotograferen van sneeuwklokjes is het juist mooi als de zon schijnt en de bloemetjes daardoor met hun witte blaadjes nog veel meer opvallen. Ze zijn toch al zo klein!

Het was hoe dan ook een leuke middag en behalve dat ik de sneeuwklokjes die er weer in veelvoud aanwezig waren heb bewonderd en getracht te fotograferen (voor mij is het fotograferen van zulke kleine bloemetjes die zich ook nog eens op een onhandige ‘hoogte’ bevinden enorm lastig), ben ik ook nog naar de molen verderop gelopen. Dat is dus de Noordeveldse molen, die hier in de regio en door molenaars vaak haast liefkozend ’t Noordeveld wordt genoemd.

Het spontane deel zat ‘m in het feit dat het zondag opeens wél prachtig en fotogeniek weer was en ik daardoor nóg harder baalde dat ik toch wel wat gemist had. En zo ontstond dus het zeer spontane plan om dan nóg maar een keer de taxi te bestellen voor een ritje naar Almkerk.

Al liet ik me dit keer bij de molen afzetten, wat maar een kleine kilometer bij het Duyls Bos vandaan is, maar officieel wel weer onder Dussen valt. Want als ik dan toch weer terugging, dan óók weer naar die molen natuurlijk! Dit keer kon ik veel mooiere foto’s maken. Zowel van de molen als van de sneeuwklokjes, dus dat was leuk.

M’n moeder wist er overigens van dat ik opnieuw die kant op zou komen, want het was haar eigen idee. Ze was zelfs zo lief geweest om de taxikosten te betalen. Na alles nog een keer vastgelegd te hebben met dit keer wél mooi licht, ook nog even met m’n moeder mee naar Andel geweest en me daar uiteindelijk weer op laten halen.

Al met al voor mij dus ook echt een sneeuwklokjes ‘weekend’ geweest!