Soms voelt het, alsof je iets móet doen, ondanks… Zo kwam ik gisteravond om 18:30 uur op het idee om 19:00 uur voor ‘t eerst van m’n leven een 4 mei herdenkingsdienst bij te wonen. Om daarna in de stille tocht richting oorlogsmonument mee te lopen en daar met alle aanwezigen samen 2 minuten stil te zijn.
De laatste tijd staat, zoals mijn huisarts het heel treffend omschrijft, ‘alles aan’ bij mij. Alles komt binnen, ongefilterd en wel. Alle voelsprieten staan overeind. Om het minste of geringste raak ik uit balans, angstig, paniekerig zelfs. Vaak ook met sterke fysieke reacties als gevolg van al die hoogspanning en angst.
De laatste tijd droom ik behoorlijk veel. Het fenomeen dromen is eigenlijk niet anders dan een uitlaatklep van je geest, om indrukken, gebeurtenissen et cetera van de dag te verwerken, af te laten vloeien. Ik zal dus ook niet de enige zijn die meer, vaker en intensiever droomt in periodes dat ik meer stress ervaar. Onthouden doe ik ook niet alles, maar sommige dromen zijn zo bijzonder of juist bizar, dat ze me wel bijblijven.
Dit keer krijg je het weekoverzicht op dinsdag voorgeschoteld. Nadat ik twee dagen op bed heb gelegen omdat het op z’n zachtst gezegd niet zo goed ging, is vandaag wel weer wat beter en pak ik dit klusje meteen maar aan. Gek genoeg voel ik me nu haast schuldig over m’n post van gister, het was wel erg veel zwartheid in pakweg 450 woorden. Waarom zou ik dat nou op internet zetten?!
|
Ik luister via mijn Spotify naar "Sunday to Saturday" van Take That
|
