Ken je dat gevoel dat je – net als in een droom – loopt te rennen maar amper vooruit komt? Dat de lijst met dingen die je nog wilt en moet doen alleen maar lijkt te groeien in plaats van kleiner te worden? De afgelopen week heb ik dat dus en elke keer als ik denk dat er weer wat ruimte voor lucht is, blijkt dat toch niet het geval. Wie zegt dat mensen zonder baan het niet druk kunnen hebben.