Vandaag was nogal een merkwaardige dag… Gelukkig minder zwaar en ellendig dan gister, maar zonder meer toch ook wel een soort emotionele rollercoaster die ik niet helemaal aan zag komen. Het begon vanmorgen al met wakker worden met onrust, waarin ik gelukkig uiteindelijk weer aardig gerust gesteld ben.

“No stars without darkness” of “no rainbow without rain” zijn uitdrukkingen die je wel eens hoort. Nadat ik gister een erg bijzondere en ergens ook wel emotionele dag heb gehad, is vandaag volkomen kut, om me maar ff ongenuanceerd uit te drukken. Maar niet omdat er iets is gebeurd, wat dat veroorzaakt heeft.

Dag twintig, dat betekent dat ik nu op twee derde zit. Zei ik niet eerder al iets over de zekerheid van tijd dat het altijd doorgaat, al lijken sommige dagen weken en sommige weken eeuwen te duren? Dat dus. Twee derde, de dingen beginnen nu overzichtelijk te worden, iets waar je overheen kunt kijken. En dat is fijn!